6 weeks in the US!

Woooow wat gaat de tijd snel, ik ben alweer anderhalve maand van huis! En wat heb ik het naar mijn zin! Het lijkt voor mij al 4 maanden, ik maak zo veel mee! Een kleine samenvatting van de afgelopen tijd:

In het Labor Day weekend (Amerikaanse feestdag waarop bijna iedereen vrij is) ben ik met 2 andere au pairs uit de buurt naar Cape Cod gereden. Eerste (mini)roadtrip is een feit! Het was onwijs gaaf om er met z’n drieeen op uit te trekken! Dag 1 begon al lekker sportief: De mevrouw van het visitors center zei dat het een kwartiertje lopen was naar het strand, nou niet dus. Liepen we daar door de wildernis op onze teenslippers, met tassen vol strandspullen en eten. De enige mensen die we tegenkwamen waren wandelaars met legergroene hoedjes, afritsbroeken en bergschoenen. Na een wandeling van ruim een uur door het heuvelachtige bos konden we eindelijk lekker op het strand liggen! Wat ik dus niet wist, is dat er voor de kust van Massachusetts, en vooral voor Cape Cod, witte haaien leven! Ik dacht dat die beesten alleen ver weg in Australie zitten! Jaws is hier zelfs opgenomen.. In de zee bij het strand lagen wel 300 zeehonden (en dan niet de schattige Pieterburen-soort, maar serieus grote) op een eilandje. Elke keer als er een zeehond dicht langs de kust zwom, moest iedereen het water uit. Want waar zeehonden zijn, zijn haaien! Gelukkig geen haaien gezien, maar wel walvissen! Dat schijnt helemaal niet vaak voor te komen, maar we stonden lekker selfies te maken op een soort uitkijkpunt, tot we iemand zagen wijzen! Onwijs veel water dat de lucht in spuit, heel gaaf om te zien, en blijkbaar heel uniek!

Mijn host family heeft een huis in Vermont, waar we deze winter veel zullen gaan skieeen (yeeahhhh). 2 weken geleden zijn we er met z’n vijven heen geweest, en wat is het daar gaaf! Midden in het bos, omgeven door bergen, heel lekker rustig (behalve als de coyotes beginnen te janken)! Kan niet wachten tot er sneeuw ligt en we de piste op kunnen!

Vorige week ben ik naar een Red Sox wedstrijd geweest! Ik had afgelopen mei al een baseball game gezien in Miami, en dat vond ik zo vet, dat ik niet kon wachten tot Red Sox VS Orioles! Het enige was die dag in Boston te zien was, was een heleboel mensen met petjes, shirts, sjaals en andere accessoires met een rode B erop. Als je daar met je petje en je hotdog door het stadion loopt voel je je wel even heeeel Amerikaans, love it! Wat ook super vet was, is dat we aan het einde van de game over het veld mochten lopen! Dat schijnt helemaal niet vaak te mogen, dus was heel leuk om te doen! Awesomeeee!

Het weer is de afgelopen weken heerlijk geweest, ben heel vaak naar het strand geweest en leuke dingen gedaan, maar het begint hier nu steeds meer op Nederland te lijken… Van 27 graden naar 12 graden.. Er wordt zelfs gevreesd voor een orkaan! Over 2 weken komen mijn ouders en broertje op bezoek, onwijs leuk! Kunnen ze mooi mijn winterjas en skispullen meenemen, die ga ik nu wel nodig hebben!

Mijn host family is onwijs leuk, mijn hostkids Chloe en Payt hebben me in het begin aardig zitten testen (“van mama mag ik altijd om 10 uur naar bed, en ze geeft ons altijd snoep”) maar nu ze wel ongeveer aan me gewend zijn, zijn ze onwijs lief. Mensen denken misschien dat ik hier alleen maar vakantie zit te vieren, maar ik werk gewoon fulltime hoor! Gelukkig heb ik het onwijs naar m’n zin, dus voelt het soms wel een beetje als vakantie! :P Mijn dag ziet er ongeveer zo uit: om 6:15 sta ik op, en om 7 uur begin ik met werken. Dat houdt in: ontbijt en lunchbox maken voor de kinderen, tassen inpakken, helpen met aankleden en ze naar school brengen. De school is ongeveer 5 minuten lopen, en als ze op school zitten ben ik vrij. Meestal ga ik dan sporten, naar Dunkin Donuts (daar ben ik elke dag te vinden, oeps) en dan contact leggen met Nederland, met iemand afspreken of een film kijken ofzo. Om 2 uur haal ik ze weer uit school en werk ik tot een van de ouders thuis komt. Vaak kook ik voor ze en soms leg ik ze ook in bed. En dan is de dag alweer om!

Mijn laptop is al sinds ik in Amerika ben aangekomen kapot, en ik stel het repareren natuurlijk steeds uit, dus ik typ nu op een megatrage laptop. Mijn geduld is nu een beetje op, dus volgende reisverslag komt als mijn laptop het weer normaal doet!

Liefs,
Manon